درآمدى بر تاریخ عصر غیبت کبرى (3) /یک قرن زمینه سازى عملى براى غیبت کبرى/ سیدمنذر حکیم
در شماره پیش، جایگاه »غیبت کبرى«، در میان مجموعه سنتهاى حاکم بر جوامع بشرى تبیین گردید، و زمینه سازىهاى قرآن کریم، و حرکت روشنگرانه پیامبرصلى الله علیه وآله و اهل بیت آن حضرت، براى تبیین غیبت طولانى آخرین امام معصوم، مطرح شد.
این زمینهسازىها، عمدتاً در قالب آیه و روایت بوده و محتواى آنها عموماً بیانگر فلسفه، معنا و ضرورت غیبت طولانى حضرت ولى عصر )عج( است. هم چنین شرایط زمان غیبت و ظهور و وظایف شیعیان در آن دوران، به گونه نظرى مطرح شده است.
پیامبران و امامان معصوم، پیوسته حضورى جدّى و روشن در جامعه داشته و با مردم عصر خویش در ارتباط بودند. مردم نیز به آنان دسترسى داشتند. زمانى که امام هفتم، در زندان رشید عباسى به سر مىبرد؛ یا امام هشتم در دربار مأمون، تحت نظر و زندانى بود؛ و یا امام یازدهم حیات خود را در زندان سپرى مىکرد؛ مردم امام خویش را، در کنار خود احساس مىکردند و حضور او را، تسلّى بخش و مایه دلگرمى براى خود مىدانستند.